Deel 10 – Mijn Eerste Werkervaringen in Spanje: Een Nieuwe Start met een Veilige Basis

Toen ik eenmaal officieel geëmigreerd was, mijn NIE op zak had en mijn eerste stappen in de Spaanse bureaucratie had overleefd, begon het volgende hoofdstuk van mijn avontuur: werk vinden. Want hoe heerlijk het klimaat en de omgeving ook zijn, er moest natuurlijk gewoon brood op de plank komen.

Een nuchtere start: callcenter in Alicante

Ik begon bescheiden, maar met vastberadenheid: als medewerkster in een callcenter in Alicante. Geen droombaan, maar precies wat ik op dat moment nodig had. Het gaf me structuur, inkomen, en – misschien nog wel belangrijker – een gevoel van veiligheid in een compleet nieuwe wereld.

De werksfeer was anders dan ik gewend was in Nederland. Alles ging nét wat langzamer, er werd veel gelachen, en men nam de tijd voor elkaar. Dat voelde in het begin vreemd, maar ook verfrissend. Tegelijkertijd was het aanpassen. De taal, de cultuur, de verwachtingen – ik stond constant ‘aan’.

Werk als fundament voor mijn nieuwe leven

Toch begon ik langzaam maar zeker mijn draai te vinden. Mijn werkdagen gaven me ritme. Na het werk kon ik de omgeving gaan verkennen, mijn sociale kring uitbreiden en beetje bij beetje mijn plek innemen in deze nieuwe maatschappij. Het voelde alsof ik eindelijk begon te landen.

Wat velen onderschatten bij emigratie, is hoe belangrijk het is om snel weer een doel te hebben. Werken gaf mij niet alleen een inkomen, maar ook een gevoel van eigenwaarde en richting. Het maakte dat ik me nuttig voelde, onderdeel van iets.

stap voor stap

Van werk naar droom

Hoewel het callcenter slechts een tussenstap was, zette het een kettingreactie in gang. Ik ontmoette mensen, leerde Spaans in de praktijk en begon opnieuw te dromen: over zelfstandig worden, mensen helpen met emigratie, met vertalingen, met "thuis voelen".

Maar eerst had ik een stabiele basis nodig. En die bouwde ik stap voor stap op, met beide voeten op Spaanse grond en de blik naar voren.